mEktUp - pOstA - pOstACı

postacı gelir kapıya. kaç kere çaldığı önemli değildir zira her evde farklı melodilerle çalan kapı zilleri mevcuttur. o da bırakmıştır artık kapı çalşmayı, ya kapının dibine alalade bi şekilde bırakır yada "ulan tabanlarım şişti zaten akşama kadar gezmekten" der ve gelişi güzel fırlatır apartman kapısının altından, biraz insafı varsa posta kutusuna bırakır. teknoloji sadece haberleşmeyi mi değiştirmiştir yoksa postacıların davranış şekillerini mi. yoksa insanlığımız mı değişmektedir teknolojiyle birlikte.

hatırlıyorum da postacı gelip, kapıyı çalıp, öss sonucumu getirdiğinde, açmamı beklemişti kaç puan aldım diye. benden daha heyecanlı bi şekilde.

birde kartlar vardı eskiden, önemli günlerde yollanan, üzerine kendi el yazınla yazdığın ve postanede sıraya girip postaya verdiğin. Emek verdiğin, zaman harcadığın zamanlardı. daha içten daha samimi daha sıcak anlardı. yollarsın gitmesini beklersin, gider geri cevap yazmasını beklersin, yazar sana geri gelmesini beklersin. hayatın güzel bekleyişleri.

herkesin birbirine aynı mesajı attığı bayram, kandil ya da özel günlerden hiç bahsetmeyim daha iyi.

şimdi nerden mi çıktı bunlar. hayatımda alabileceğim en güzel hediyenin bir mektup olduğunu öğrendim de ondan. kağıt kokusunu seviyormuşum demekki. kağıda yazmalı insan sevdiğini, aşkını, duygularını. tıpkı eskiden olduğu gibi. onun elinin değdiğini bilmek, yazarken ki akıttığı göz yaşlarını kağıtta takip etmek...

neyse öyle işte.....

butunpostacilarsadecemektuptasisin.blogspot.com

TEŞEKKÜRLER...