hİkAyE : şErEfE

İyi ve kötü ( melek ve şeytan ya da onun gibi bir şey) aralarında anlaşıp bir bitki yetiştirmeye karar veririler. Anlaşmaya göre her gün biri sulayacaktır bu bitkiyi. (su bulamadıklarından mıdır bilinmez ya da bu hikaye ortaya çıksın diye midir bilmiyorum). İyi gelir ve bitkiyi tavus kuşu kanıyla sular daha sonra kötü, aslan kanıyla sular. İyi diğer gelişinde maymun kanıyla sular, kötü ise son seferde domuz kanıyla sular bu bitkiyi.
Ve ondandır ki bu bitkinin meyvesiyle yapılan içecekte.
İnsanlar önce dünyayı tavus kuşunun tüyleri gibi rengarenk görür.
Daha sonra içmeye devam ettikçe biraz cesaret gelir ve her şeyi yapabileceğini zanneder, kendini daha bir güçlü görür her zamankinden.
Biraz daha içtikçe, artık maymunluklar yapmaya başlar ne yaptığını tam olarak bilmeden kendini gülünç durumlara düşürür.
En sonunda, abartılmış bu içme faslının sonunda (kimse alınmasın hikaye böyle) domuz gibi kendi pisliğinin içinde kalır.
Derler ki iyi ve kötünün birlikte suladığı bu bitki üzüm (asma) ve içilende, ondan elde edilen şarapmış.
İçenlere bir şey diyor değilim ( ki benimde tadına baktığım bir şey ) ama kıssadan hisse bir hikaye anlatayım dedim.