Ben: Nasılsın ne var ne yok?
Mehmet: iyidir ne olsun?
Ben: çocuk nasıl, büyüdü mü?
M: bilmem dört gündür büyümüştür her hal de?
B: Ne oldu hayırdır hasta falan mı?
M: vefat etti?
Sessizlik?
Sessizlik?
Sessizlik?
B: başın sağ olsun?
Sessizlik?
Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü derler ya, sanırım o an içinde olduğum durum buydu.
Telefonunu çıkardı, çekmiş olduğu fotoğrafları gösterdi.
İnsan ne diyeceğini bilemiyor ki böyle durumlarda.
Yine sessizlik?
4 aylıktı, adı Betül dü.
Ama artık yok aramızda.

Teselli etmek için konuştum onunla ama evlet acısı nasıl hafifletilebilir ki. Anlattı yaşadıklarını, doktor ihmali olduğunu söyledi. Zamanında teşhiş edilse belki kurtulurmuş. Ama olmadı.
Bu kadar ucuz olmamalı insan hayatı.

Bir haftadır bu olay yüzünden moralim çok bozuk, eğlenceli olayları paylaştığımız gibi acılarımızıda paylaşmamız gerektiğini düşündüm, o yüzden bu post u yazdım.