gerçek bir hikaye

Kız ve erkek aynı sınıfta okumaktadırlar. Aynı ortamın gerektirdiği bütün davranışları sergilemektedirler.
Bir gün kız erkekten kendisine ders çalıştırmasını söyler.
Erkek bütün iyi niyetiyle kabul eder.
Çünkü erkek öyle bi insandır ki hayatta tanıyıp tanıyabileceğiniz en doğru dürüst insanlardan bile daha doğru dürüst biridir. İyilik abidesi bi insandır. İnsandır sonuçta insancıl duyguları olan. Bu ders çalıştırma esnasında her insanın bazı zamanlar hissettiği bazı duygular hisseder erkek arkadaşımız. Siz ister aşk deyin ister sevgi ne derseniz artık.
Kız bu duygulara duyarsız kalır. Hiçbir şey hissetmediğini söyler. Ama erkek kapılmıştır bir kere bu rüzgara, istese de vaz geçemez kolay kolay. Israr eder, mesaj çeker, sevgisini anlacak bütün araç gereci kullanır. Ama olmaz ve olmayacaktır da. Bütün çabalamalara rağmen kötü son yaklaşmaktadır.
Sonunda kız artık bütün bunlara dayanamaz ve ? sen hiç aynada kendine bakmıyor musun, hangi yüzle bana bunları söylüyorsun? der.
Acımazca sarf edilen (kavgada söylenmez derler ya tam öyle bi cümle) bu cümlenin erkeğin ruhunda açtığı yaralara şahit olan insanlardan biriyim.
Genelleme yapıp, böyledir işte kızlar demek istemiyorum bir arkadaşımızın erkekleri genellediği gibi ***
. Ama bazen çabalamakta işe yaramıyor işte. Olmayınca olmuyor.